Svolder

Fra Norske Dikt
Hopp til navigeringHopp til søk

Der laag attum Svolder
      Øy paa Lur
ein Skog av Master,
      av Skrog ein Mur;
Svia-Konungen,
      Dana-Drotten,
og Eirik Jarl
      var au i Dotten.
— For stødt der Nordmenn
      lyt vera med,
naar Noregs Merke
      skal hoggast ned.

Og Trygvason visste kje
      Ord taa deim.
Han kom ifraa Vendland
      og siglde heim,
paa grepa Skutor,
      men færre enn mange.
— Og Olav sjølv
      styrde „Ormen lange."
Og raustare Menn,
      enn han hadde no,
hev Noreg aldri
      sendt ut paa Sjo.

Dei seig um Odden.
      Og daa dei saag
den Skog og Mur,
      som bak Svolder laag,
daa ropte han Olav:
      „Lat Segli falla!
Rædde, det skal dei oss
      aldri kalla!
Og er dei Tylvti
      mot ein — — so visst
me treng dess minder
      aa skjota i mist!"

So bar det laust
      med det Svolder-Slag,
som dyn i vaar Soga
den Dag idag.
Og Danar og Sviar
      hamla tilbaka,
sosnart dei fekk „Ormens"
      Tenner aa smaka.
— Men daa so og Jarlen
      kom til med si Her,
vart Brodde-Bylgja
      „Ormen" for svær.

Og Trygvason høgt
      i si Lyfting stod;
og ned under Brynja hans
      draup der Blod.

Daa sa han: „Til Dauden
      er kvar Mann saka.
Og livande skal dei
      meg aldri taka."
— So bykste han med
      sine Menn uti Hav.
Og fri, som han livde,
      han sokk i si Grav.




Per Sivle - Viser og kvad - forside.png