Elgkalven

Det gjeng ein kalv i lii,
så eine og forlatt,
for mori hans vart skotin
det var ved elgejakt.
Kvar skal han no få varme,- når
barfrost ligg på jord, han aldrig
meire samman får rusla hop med mor.

Med angst og savn i hjerte, så
hjelpelaus han står,
for menneskenes råskap dei dyri
overgår.
Få derfor opp ditt auga, du
menneske-rovdyr, la mor og barn få
fyljast i skog og dåggfull myr.

av Mary Solstad Iversen

Sorter etter dato Sorter etter poeng

Slå på automatisk oppdatering av kommentarer

Skriv noe positivt og fornuftig

Alle fornuftige kommentarer er varmt velkommne her på Norske Dikt. Dersom De ikke er hypp på å skrive anonymt kan De registrere Dem og/eller logge inn. Det er ekstra gratis.