Svarte-Katekisma
«Det fyrste Krav, det er?»
— Sjaa ut som dei andre i all di Ferd.
«Det andre au du kann?»
— Banna i Hjarta Gud og Mann.
«Veit du mitt tridje Yrkje?»
— Gakk kvar den Sundag til Kyrkje.
«So nemne du meg det fjorde?»
— Haldt alltid med dei Store.
«Det femte?»
— Spar ikkje den,
som i Vegen for deg stend!
«Det sette?»
— Ver eit Svin,
men utantil blank og fin.
«Det sjuande?»
— Det er Trollmanns-Sæla:
lìva stort av i Løynd aa stela.
«Det ottande?»
Beste Verja,
det er aa ljuge og sverja.
«Det niande?»
— Sløg du vere og snar,
naar Teften du fær av Annanmanns Gard.
«Det tiande Krav?»
— Din Granne svike,
i stort og i smaatt, du alltid maa like.
«Visdomens Grunn, fekk den du fat?»
— Aldri du gløyme det store Hât!
«Kva trur du?»
— Eg trur og i Sanning finn,
at alltid til Slutten det vonde vinn.
«Kvad bed du?»
— At aldri i all si Tid
denne vonde Verdi maa betre bli.
«Nemn meg so det du høgast vil?»
— Eige Verdi og høyre ho til. [ 151 ]
«Er denne Viljen din heil og all?»
— Med Blod vil eg skrive meg deg i Vald.
«Og sidan?»
— At denne Pakti kann staa,
vil kvart Aar eg til Alters gaa.
*
Trollmanns-Emne legg seg paa Kne;
daa stig eit Glede-Rop
sterkt som Stormsus i gamle Tre
upp fraa den heile Hop.
«Han hev Trui! Han er som me!
Inn i Flokken!»
Fanden Firkloi lyfter,
sver ved den namnlause Store:
«Fraa i Natt hev du Magti mi;
det vere her deg svori!
No eg tek deg for all di Tid
inn i Flokken!»
