Kanona fraa Skotterud
5te August 1814.
Eg gjekk umkring paa Akershus ein Dag
og saag dei slitne Fanor - Herferds-minne,
som hadde blakkra høgt i mangt eit Slag,
no haang dei stillt i Salarne derinne . . . .
Dei Vitne bar um Mod og mannleg Daad,
um Nordmanns-aand i lengst framfarne Tider,
um Blodet raudt, som rann i Fridoms-strider
ved Grenselina aust - um Svolt og Graat!
Daa vart eg var, i skume Kjellar-kraa,
eit Siger-merke - det um Gutar tala,
som stundom vann med «tunge Ting» aa bala:
ei svensk Kanon med Køyregreidor blaa!
Eg tyktest høyra Ropi, Vaapenklangen,
daa vaare storma, takka Gahn for sist,
ja, fekk han ikkje Nøgjet sitt ved Trangen,
han fekk det daa i «Fjortan», det er visst!
Ho minner Norigs Folk um tunge Dagar,
Kanona innpaa gamle Akershus.
Kring Bronserøyret Heiders-kransen bragar,
og fram dei stig for oss i Soge-sus
dei djerve Kararne, som for vaar Æra
den Haustdag stridde - og han Krebs med deim,
som hadde Hug te Svenskekongen læra,
at Nordmenn dei vil verna um sin Heim!
Slå på automatisk oppdatering av kommentarer