Fyrestev Olav Aukrust

Hjartans djupaste lengsel brenn
i myrkret med' natt mun lide.
Men ljuvlegt er det når soli renn.
Då raknar so mang ei kvide.

Rædd gjenom natti eg Rimfakse reid,
og burte var stjernur bjarte.
Då rann det sol over helut heid,
då rivna natti den svarte.

Skinfakse reid eg, og jordi skein,
og alt som på jordi drøymde,
blomar og hjarto og klaka stein,
og gleda or augo fløymde.

Jordi sprengde sin drake-ham,
eg tykte ho skein forklåra
og sumde som skinande svane fram,
frigjord og sigerskåra.