NOREG
Og Noreg vart funne,
og Noreg vart bygt.
Og Noreg vart samla,
og Noreg vart trygt.
Og Noreg vart svike,
og Noreg vart strypt.
Og Noreg vart rive,
og Noreg vart klypt.
Og Noreg tok Spenne-Tak,
kom seg paa Fot.
Og Noreg det auka
i Evle og Mot.
Dei flidde det Krykkja,
dei flidde det Stav.
Men Noreg, det vil inkje
vita derav.
Paa sjølveigen Grunn
og med Fana si rein
det fritt orkar standa
paa sjølveigne Bein.
Og slik skal det standa,
som dugande Kar
— so sant inkje Nordmenn
„slær Krok" fyr sin Far.
Um Noreg paany
vert basta i Band,
so fell det fyr svikefull
Nordmanna-Hand.
Men stuper det atter,
vaart Noreg, fyr Svik,
lyt Svikaren trø
yver Nordmanna-Lik.
Gjev Handi di, Bror min,
— me lovar og kved:
Skal Noreg gaa under,
so vil me gaa med!
|
|
 |