Soga
Du gamla Soga,
som stødt er ny
og frisk som ein Jonsok-Leik:
naar Hugen vabbar
i Haustar-Dy,
daa kjem du med Vaarsols-Kveik.
Du syner Livet
i Vokster-Drag,
du stydjer og du gjev Raad,
du provar, at enn
hev me aukande Dag
i Verdi til Lukka og Daad.
Ja, Soga i Bok
og Soga paa Munn
og Soga i Jord og Stein,
du manar oss Liv
paa knause-hard Grunn
og Hold paa dei berre Bein.
Du ter oss oss sjølv,
som fram ifraa Rot
han voks seg, vaar Livsens-Streng.
Du er ei Lykt,
eit Ljos fyr vaar Fot,
der vidare fram me gjeng.
Di skal du benkjast
som Oldemor
paa sømdaste Sess me finn.
Me høyrer med heilag
Gaum dine Ord
og gøymer deim i vaart Sinn.
Me veit, dine Augo
vaktar med Hug
kvart Stig me i Livet gjer.
Me blotar deg Offer
av Heiders-Dug,
der Framgangs-Ferdi me fer.
|
|
 |